شرایط اقامه دعوا:
دعوای الزام به تأدیه دین به معنای درخواست قانونی از دادگاه برای الزام فرد بدهکار به پرداخت مبلغ بدهی است. این دعوا زمانی مطرح میشود که فردی بر اساس یک قرارداد یا توافق، تعهد به پرداخت مبلغی داشته باشد ولی از انجام آن خودداری کرده باشد.
شرایط اقامه دعوا عبارتند از :
وجود بدهی معتبر: ابتدا باید دینی (بدهی) بین طرفین وجود داشته باشد که یا از یک قرارداد (مانند قرض یا خرید و فروش) یا از حکم قانونی به وجود آمده باشد.
عدم پرداخت دین در موعد مقرر: بدهکار باید از پرداخت بدهی خود امتناع کرده باشد.
مهلت قانونی: باید مهلت قانونی برای مطالبه دین و اقامه دعوا سپری نشده باشد.
مستندات قانونی: مطابق با ماده 265 قانون مدنی، هر کسی مالی را به دیگری بدهد، فرض بر این است که آن مبلغ به دلیل تعهد و دینی پرداخت شده است. همچنین مطابق با ماده 226 همان قانون، اگر یکی از طرفین به تعهد خود عمل نکند، طرف مقابل حق مطالبه را از طریق اقامه دعوا خواهد داشت.
ادله و مدارک لازم:
- قرارداد یا سند دال بر دین: ممکن است این قرارداد کتبی باشد یا به صورت شفاهی که در این حالت نیاز به اثبات از طریق شهود است.
- رسیدهای پرداخت، حوالهها یا مکاتبات که نشان دهد دین بهطور رسمی بر عهده فرد بدهکار است.
- شهادت شهود: در صورتی که دین به صورت شفاهی یا بدون مستندات کتبی باشد، باید از شهادت شهود برای اثبات وجود بدهی استفاده شود.
نکات مهم در هنگام دادرسی:
لزوم اثبات دین: اگر بدهی مورد اختلاف است، موکل باید مدارک کافی برای اثبات وجود دین و عدم پرداخت آن را به دادگاه ارائه دهد.
احتمال دفاعیه بدهکار: بدهکار ممکن است با ادعای پرداخت دین یا ادعای اعسار (ناتوانی مالی) از خود دفاع کند ، لذا موکل باید مدارک کافی برای رد این ادعاها آماده داشته باشد.
تقاضای خسارت تأخیر: موکل میتواند در صورت تأخیر در پرداخت دین، خسارت تأخیر را نیز از طریق دادخواست مطالبه کند.
